Awatar Wiki
Advertisement
Neutralny

Świat wkracza w nową epokę. Czas ochrony rodzaju ludzkiego dobiegł końca. Nie będziemy już ludziom dawali mocy żywiołów.

Lwiożółw ognia ogłaszający odejście swojego gatunku[1].

Lwiożółw (ang. Lion turtle), przez duchy nazywany Pradawnym[1], to największy i najstarszy znany gatunek zwierzęcia na świecie. W erze Raavy, lwiożółwie zamieszkiwały bezdroża duchów i pełniły rolę strażników ludzi, umożliwiając im zamieszkiwanie w osadach wznoszonych na ich skorupach[2]. Każdy lwiożółw odznaczał się przynależnością do jednego z czterech żywiołów, którą rozpoznać można było dzięki symbolom na ich czołach. Stworzenia te posiadały również umiejętność przekazywania ludziom kontroli nad danym żywiołem poprzez tkanie energii[1]. Gdy rozpoczęła się era Awatara, lwiożółwie zrzekły się swoich ról jako stróżów ludzkości i rozpoczęły wędrówkę po świecie. Do roku 100 o.Z., lwiożółwie niemalże wymarły i na Ziemi pozostał tylko jeden osobnik[3].

Historia[]

Era Raavy[]

W erze Raavy, ludzie wykształcili relacje z lwiożółwiami, a wkrótce otrzymali pozwolenie na wybudowanie osad na ich skorupach w ramach ochrony przed duchami zamieszkującymi bezdroża. Ze względu na swoją rolę stróżów rodzaju ludzkiego, lwiożółwie zapewniały ochronę tym, którzy opuszczali miasta w poszukiwaniu jedzenia, poprzez przekazywanie im umiejętności kontrolowania jednego żywiołu, którą ludzie oddawali po powrocie do domu. Jako samotniki, istoty te rzadko wchodziły ze sobą w interakcje, przez co ludzkie osady z czasem zupełnie się od siebie odseparowały aż czasów, gdy ich mieszkańcy byli zupełnie nieświadomi o istnieniu pozostałych miast na skorupach lwiożółwi[2].

Wan being granted firebending

Lwiożółw przekazał Wanowi moc ognia, by mógł się bronić na bezdrożach duchów.

Około roku 9832 p.Z. grupa wojowników zamieszkująca skorupę lwiożółwia ognia poprosiła swojego strażnika o moc żywiołu, by móc wyruszyć w bezdroża duchów i znaleźć pożywienie dla osady. Wśród zebranych znajdował się Wan, który wbrew prawu zakradł się z powrotem do miasta bez oddawania mocy ognia. Po tym, jak użył swojej mocy w nieudanym napadzie, mężczyzna został przyprowadzony przed lwiożółwia ognia, który wygnał go z miasta, lecz pozwolił mu zatrzymać kontrolę nad ogniem dla ochrony. Podczas swojego wygnania, Wan zaprzyjaźnił się z duchami i dowiedział się o istnieniu innych lwiożółwi, które postanowił odnaleźć. Zainspirowani powodzeniem Wana, inni mieszkańcy lwiożółwia ognia poprosili o moc żywiołu, by móc opuścić jego skorupę i bezpiecznie zamieszkać na bezdrożach duchów[1].

Podczas swojej podróży, Wan odnalazł zbieraczy o mocach powietrza i podążył za nimi do miasta na grzbiecie latającego lwiożółwia. Po ataku mrocznych duchów na tę osadę, Wan postanowił pomóc Raavie pokonać Vaatu podczas następnego harmonijnego zrównania. W tym celu poprosił lwiożółwia powietrza o powierzenie mu swojej mocy. Strażnik niechętnie przystał na ten pomysł, twierdząc, iż żaden człowiek nie posiadał nigdy dwóch żywiołów. Zgodził się jednak, żeby Raava trzymała tę moc tak długo, aż Wan nauczy się z niej korzystać. Mężczyzna i duch opuścili osadę, by znaleźć pozostałe lwiożółwie. W ciągu następnego roku udało mu się odnaleźć lwiożółwia ziemi i lwiożółwia wody, które obdarowały go swoimi mocami[1].

Gdy Wan i Raava połączyli się, by pokonać Vaatu, lwiożółwie wspólnie postanowiły zrzec się swoich ról jako strażników ludzkości na rzecz Awatara, a także przestały przekazywać ludziom moce żywiołów[1].

Era Awatara[]

Aang with Lion Turtle

Ostatni żyjący lwiożółw podzielił się kilkoma radami z Awatarem Aangiem na krótko przed przybyciem Komety Sozina w 100 o.Z.

W ciągu następnych tysięcy lat od rozpoczęcia cyklu Awatara, polowania na lwiożółwie doprowadziły do ich niemal całkowitego wymarcia[4]. Jedyny ocalały osobnik wyruszył w wędrówkę po świecie z dala od ludzkich cywilizacji. Gęsty las, jaki wrósł na jego skorupie, pozwalał mu na udawanie wyspy i unikanie kontaktu z ludźmi. Pierwszy ponowny kontakt z człowiekiem nawiązał, kiedy zbliżył się do brzegów Żarzącej Wyspy w roku 100 o.Z. Młody Awatar Aang dostał się podświadomie na skorupę lwiożółwia w środku snu i obudził się następnego poranka, nieświadomy, gdzie się znajduje[3].

Po skontaktowaniu się ze swoimi przeszłymi życiami z zapytaniem, jak powinien pokonać Władcę Ognia Ozaia, Awatar odkrył, że wyspa, na której się znajdował, była tak naprawdę gigantycznym lwiożółwiem. Chłopiec opisał istocie swoje wątpliwości. Lwiożółw stwierdził, że ciemność zawsze podda się oczyszczającemu światłu, a następnie przekazał Aangowi pradawną sztukę magii energii, mówiąc Awatarowi, że pierwotnie tkano nie żywioły, a energię wewnątrz siebie. Ostrzegł Aanga, że korzystanie z tej zdolności wymaga niezachwianej siły ducha, a następnie zostawił młodego Awatara i Momo na wybrzeżu Królestwa Ziemi w pobliżu Lasu Wulong[5].

Anatomia[]

Lion turtle

Skorupy lwiożółwi zarastają gęstym lasem, nadając im wygląd małej wyspy.

Większość ciała lwiożółwia przypomina anatomicznie żółwie, a głowa, łapy i ogon przypominają części ciała lwa. Pomiędzy ich palcami znajdują się błony pławne, zaś same stawy palcowe wykonane są z tkanki miękkiej, podobnej w zastosowaniu jak stawy krabów.

Młode lwiożółwie są znacznie mniejsze od dorosłych, jednak wciąż są stosunkowo duże, wielkością dorównując dorosłym osobnikom latającego bizona. Istoty te dożywają setek lat i osiągają wielkość małej wyspy. Na ich twardych skorupach mogą wyrosnąć różnego rodzaju rośliny, gdzie z kolei mogą zamieszkać różne rodzaje zwierząt[6]. W związku z tym, na grzbietach lwiożółwi tworzą się małe ekosystemy, które nie pomagają, ani nie krzywdzą tych istot[7].

Lwiożółwie są tak ogromne, że ich serca mogą ważyć nawet 120 ton, czyli w przybliżeniu wagę dwunastu dorosłych osobników latającego bizona[8].

Istnieje jeden gatunek lwiożółwia, jednak poszczególne osobniki mogą różnić się między sobą kształtami na czołach w zależności od przypisanego im żywiołu[1]:

  • Lwiożółwie ognia mają dwie spirale zakręcone do wewnątrz, przypominające razem kształt serca.
  • Lwiożółwie powietrza mają bardziej skomplikowane kształty, z dwiema spiralami zakręconymi do zewnątrz i jedną większą spiralą pomiędzy nimi.
  • Lwiożółwie wody mają trzy falujące linie, z których najwyższa jest najkrótsza, a najniższa najdłuższa; pod nimi znajduje się mała spirala.
  • Lwiożółwie ziemi mają trzy takie same spirale na obu policzkach i na czole, dzielące się na większą i mniejszą, przypominające razem znak zapytania.

Zachowanie[]

W przeciwieństwie do wielu innych istot zamieszkujących świat Awatara, lwiożółwie to inteligentne stwory, które rozumieją i potrafią porozumiewać się językiem ludzkim[3]. Są samotnikami i żyją jak najdalej od siebie jak tylko to możliwe, równocześnie ukrywając się na różne sposoby.

Ziemne lwiożółwie zakopywały się pod ziemią i wychodziły wyłącznie na wezwanie, a morskie lwiożółwie częściowo zanurzały się w wodzie, by uniknąć wykrycia. Lwiożółwie powietrza posiadały zdolność latania i pozostawały zawieszone w powietrzu dla dodatkowej ochrony[1].

Powiązania ze światem rzeczywistym[]

Lwiożółw przypomina oba gatunki zwierząt, od których czerpie nazwę. Większość anatomii tej istoty przypomina żółwia z głową, kończynami i ogonem podobnym do lwa.

Ciekawostki[]

Lion turtle forest

Gęsty las wyrósł na skorupie ostatniego żywego lwiożółwia.

  • Według twórców, pomysł na mityczne, prehistoryczne lwiożółwie przemierzające świat z miastami na plecach oraz ich rola w stworzeniu pierwszego Awatara, rozpoczął się już w 2003 roku, kiedy w produkcji był odcinek pilotażowy[9].
  • Tworząc lwiożółwia, twórcy inspirowali się zwłaszcza posągiem żółwia z rzeźbionym monolitem na grzbiecie, który widzieli podczas odwiedzin w Seulu w poszukiwaniu odpowiedniego studia animacji. Rzeźba przypomniała im o Morli z „Niekończącej się opowieści” oraz o wielu mitach o żółwiach noszących cały świat na swoich skorupach[10].
    • Lwiożółw przypomina żółwie z wierzeń, według których zwierzęta te miały nosić cały świat na swoich skorupach, często spotykanych w mitologii i wierzeniach chińskich oraz rdzennych Amerykanów. Przypomina także Zaratana, gatunek żółwia z literatury i wierzeń ludowych, którego skorupy miały być łatwo mylone z małymi wyspami.
    • Lwiożółw przypomina żółwie z mitologii chińskiej, których posągi znajdują się w Zakazanym Mieście w Pekinie.
    • Lwiożółw przypomina także strażnicze lwy chińskie popularne w chińskiej architekturze, znajdujące się również w Zakazanym Mieście.
The Lion Turtle

Skala na wczesnym rysunku lwiożółwia podkreśla jego gigantyczne rozmiary.

  • We wczesnych fazach tworzenia lwiożółwia okazano bardzo wysokie przywiązanie do szczegółów, lecz w ostatecznej animacji, istota nie została ukazana z aż tak szczegółowymi detalami[11].
  • Lwiożółw to jedyna postać oraz stworzenie, które zostało namalowane, a nie narysowane jako kreskówka.
  • Śpiew, który można usłyszeć, kiedy lwiożółw wzywał Aanga to buddyjska pieśń znana jako „Na Mo A Mi Tuo Fo Shin Di”. Pierwszy raz można ją usłyszeć, kiedy Mędrcy Ognia przyjęli postawy bojowe w Świątyni Ognia[12]. Drugi raz pieśń towarzyszyła scenie, w której Aang wszedł do Oazy Duchów, by połączyć się z La podczas Oblężenia Północy[13].
  • Nyla nie była w stanie wyczuć zapachu Aanga, kiedy chłopiec przebywał na lwiożółwiu, ponieważ olbrzym przemierzył znaczną część świata i z tego powodu nabył niezliczoną ilość zapachów, która uniemożliwiła rozróżnienie go pośród innych[14].
  • Lwiożółw to jedyna znana istota nie będąca duchem, która jest w stanie porozumiewać się słowami, chociaż robi to telepatycznie.
  • Lwiożółwie miały wielki wpływ na kulturę w świecie Awatara, a seria bardzo często do nich nawiązuje:
  • Posąg lwiożółwia wystąpił we wstępie nieemitowanego odcinka pilotażowego.
  • Lwiożółw, który przekazał Aangowi umiejętność tkania energii miał na czole symbole przypominające oznaczenia lwiożółwi ognia[2].
  • Niektórzy krytycy uważają, że lwiożółw przekazujący Aangowi umiejętność pokonania Ozaia bez zabijania go to deus ex machina, zabieg narracyjny, którym autorzy rozwiązują konflikt poprzez boską interwencję. Twórcy Awatara nie zgadzają się jednak z krytyką twierdząc, że moce lwiożółwia zostały wymyślone przed wprowadzeniem go do serialu.
  • Według Konietzka, lwiożółw ziemi dźwigał na grzbiecie największy ciężar ze wszystkich[21].

Przypisy

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Legenda Korry”, Księga II: Duchy, rozdział 8. „Początki, część 2” (20/52).
  2. 2,0 2,1 2,2 Legenda Korry”, Księga II: Duchy, rozdział 7. „Początki, część 1” (19/52).
  3. 3,0 3,1 3,2 Awatar: Legenda Aanga”, Księga III: Ogień, rozdział 19. „Kometa Sozina, część 2: Starzy mistrzowie” (59/61).
  4. The Lost Lore of Avatar Aang (angielski), zarchiwizowana zawartość biblioteki online na temat serialu.
  5. Awatar: Legenda Aanga”, Księga III: Ogień, rozdział 21. „Kometa Sozina, część 4: Awatar Aang” (61/61).
  6. Avatar: The Last Airbender—The Art of the Animated Series
  7. Awatar: Legenda Aanga”, Księga II: Ziemia, rozdział 10. „Biblioteka” (30/61).
  8. Komentarze twórców dla odcinka „Mistrz Sokki”
  9. The creators of The Legend of Korra look back at the prescient series. Polygon, 31 sierpnia 2020 (angielski).
  10. On Its 10-Year Anniversary Avatar: The Last Airbender Creators Give An Oral History of the Finale. Newsweek; Whalen, Andrew, 19 lipca 2018 (angielski).
  11. Avatar: The Last Airbender - The Lost Adventures.
  12. Awatar: Legenda Aanga”, Księga I: Woda, rozdział 8. „Zimowe przesilenie, część 2: Awatar Roko” (8/61).
  13. Awatar: Legenda Aanga”, Księga I: Woda, rozdział 20. „Oblężenie Północy, część 2” (20/61).
  14. Sozin's Comet: The Final Battle, s. 56-57.
  15. Awatar: Legenda Aanga”, Księga I: Woda, rozdział 5. „Król Omashu” (5/61).
  16. Awatar: Legenda Aanga”, Księga I: Woda, rozdział 10. „Jet” (10/61).
  17. Awatar: Legenda Aanga”, Księga III: Ogień, rozdział 4. „Mistrz Sokki” (44/61).
  18. Awatar: Legenda Aanga”, Księga III: Ogień, rozdział 5. „Plaża” (45/61).
  19. 19,0 19,1 Legenda Korry”, Księga I: Powietrze, rozdział 1. „Witaj w Mieście Republiki” (1/52).
  20. Legenda Korry”, Księga I: Powietrze, rozdział 7. „Pokłosie” (7/52).
  21. The Legend of Korra—The Art of the Animated Series, Book Two: Spirits, s. 105.

Zobacz też[]

Linki zewnętrzne[]

Advertisement